Kadłub

Przed zakupem Finna bardzo istotne jest podjęcie decyzji, jaki poziom będziesz chciał osiągnąć. Wybór jest szeroki, zarówno w zakresie kształtu kadłuba jak i jego ceny. Kadłuby podzielone są na trzy główne grupy, na przykład starsze kadłuby jak Fairey, Pearson, Tiptree, Elvstrom – te łódki nie są już konkurencyjne, mimo że mogą idealnie nadawać się do ogólnych wyścigów klubowych. Zwykle nie są drogie. Następna grupa kadłubów obejmująca Raudaschl, Taylor, Mader itd. – są one idealne do wyścigów klubowych i mogą być konkurencyjne na poziomie ogólnokrajowym. Najwyższy poziom obejmujący Vanguard, Devoti, Lemieux itd., które są generalnie relatywnie droższe, ale są również konkurencyjne na wszystkich poziomach i przynajmniej jedna z tych łódek - dzisiaj jest to najczęściej DEVOTI - jedna z nich jest niezbędna dla każdego z aspiracjami międzynarodowymi. Inne kadłuby takie jak Lanaverres i Rogas ulokowane są gdzieś pomiędzy najwyższymi dwiema grupami.

Różnice pomiędzy kształtami kadłubów są minimalne. Tolerancje w kształtach kadłuba wynoszą tylko +/- 1 cm. Różni wykonawcy kadłubów idą w kierunku maksymalnej długości, lub maksymalnej szerokości kadłuba a inni w kierunku minimalizacji tych wymiarów. Niektóre kadłuby mają płaską część poniżej linii wodnej, aby wspomagać ślizg, niektóre tę część mają głębszą.

Niektóre będą miały cienkie dzioby, aby zwiększyć osiągi w żeglowaniu na wiatr, podczas gdy inne będą miały dziób szerszy. Prawdopodobnie największa różnica pomiędzy kadłubami polega na dystrybucji wagi. Nowoczesne Finny są budowane w kierunku osiągnięcia najlepszego współczynnika rozdziału wagi. Dzisiaj, gdy całkowita waga łódki zmierza do minimum, w kadłubach stosowane są ołowiane korektory.

W przypadku Finna, tajemnica wydaje się tkwić w możliwościach wyprodukowania kadłuba, który w niektórych miejscach ma właściwą sztywność, szczególnie w części centralnej i dolnej, ale mniejszą po obu końcach a szczególnie w części pokładu; ogólnie rzecz biorąc powinien być elastyczny, odporny na naprężenia. Możliwym wyjątkiem od tego jest obszar dziobu na wysokości masztu. Wydaje się, że jeżeli ten obszar jest zbyt sztywny takielunek nie może pracować harmonijnie z kadłubem. Kadłub wymaga perfekcyjnego wykończenia linii podwodnej i jeżeli masz już perfekcyjne dno kadłuba, to nie możesz Finna wlec po plaży! Śruba skrzynki mieczowej powinna być maksymalnie z tyłu a otwór płyty miecza powinien być przesunięty maksymalnie do przodu żeby centrum oporu bocznego przesunąć maksymalnie do tyłu. Pierścień masztu, znajdujący się w pokładzie powinien być umieszczony maksymalnie z przodu w celu zredukowania nawietrzności. Twoja pozycja balastowania musi być komfortowa. Pasy do balastowania szerokie, aby rozłożyć obciążenie na większej powierzchni i ułatwić krążenie, co pozwoli żeglować przez cały dzień. Środek ciężkości tak daleko w tyle jak to jest możliwe i tak nisko jak pozwalają na to przepisy.

(na podstawie 'The Finn manual')